History of Bharat

                             "भारत". कित्येक परकीय नराधमांनी भारतभूमीवर शाशन करण्याचे धाडस केले व प्रत्येक वेळी त्याला उधळून लावण्याचे काम याच मातीतल्या धाडसी वीरांनी केले. कित्येक वर्ष पारतंत्र्यात राहिलेल्या या मातृभूमीला अखेर स्वातंत्र्य मिळाले आणि या स्वातंत्र्याला कुणी एकाचा वाटा नसून यामागे कित्येक हौतात्म्यांचे  कर्तुत्ववान असे शौर्य लाभलेले आहे.याच वीरांनी भारतमातेच्या चरणी आपल्या कर्तुत्त्व निष्ठेचे , सर्वसमर्पण वृत्तीचे , धैर्यशीलतेचे उदाहरण सादर केले आहेत. अश्या या मातृवीरांचे जितके कौतुक करावे तितके कमीच. त्याच बरोबर अश्या तमाम वीरांच्या मातांना सुद्धा माझे शतश: नमन.                              स्त्री. हा शब्द जेवढा उच्चारण्यात सोप्पा आहे, तेवढे तिला समजण्याचे रहस्य तेवढेच कठीण. मुळात पराक्रमी पुत्रांना जन्म देण्यापासून ते पराक्रम गाजवण्यापर्यंत याच मातीतल्या स्त्रियांनी आपल्या विशेष कार्याचे पडसाद संपूर्ण जगाला दाखविले. एके काळी समाजाने बांधलेल्या "चूल आणि मूल" या बंधनातून स्वतःला मुक्त करून देशसेवेत आपले प्रथम योगदान देण्याचे धाडस देखील यांनी स्वत:च म

                            आई. आपल्या जिवनातील एक थोर व्यक्तिमत्व तसेच आपली पहिली गुरू, जिने आपल्यावर नऊ महिने उदरात आणि त्यापुढे आपल्या आयुष्यात अनेक संस्कार घालून आपल्याला घडवले. आयुष्यात घेतलेल्या प्रत्येक निर्णयावर तिच्या संस्कारांची छाप असतेचं.एवढेचं नव्हे तरं आई ह्या शब्दातील भावनेचा अंगीकार केल्यावर तिचा पुढचा सगळा प्रवास हा ती आपल्यासाठी अर्पण करते. सामान्य जगात वावरतांना आपल्या हातून घडणार्‍या कित्येक सकारात्मक गोष्टीत तिचा मोलाचा वाटा असतो. तिच्या प्रत्येक भावनांचे स्वरूप हे सदैव आपल्या पाठीशी असते . ह्या उपकरांची परतफेड आपण कित्येक जन्म घेऊन सुद्धा करू शकत नाही उलट तिच्या मायेचा स्पर्श सदैव मिळत राहावा या लोभापाई पुढचे अनेक जन्म तिचेच चिंतन करतो.                              अश्याच एका आईचे जगाजसोर उभे असलेले उदाहरण हे तिच्या अफाट किर्तीचे , शौर्याचे आणि राष्ट्रभक्तीचे दर्शन घडवते .त्यांनी दिलेल्या संस्काराच्या बळावर केवळ ह्या महाराष्ट्राला नव्हे तर संपूर्ण देशाला एका आदर्शवान राजाचे नेतृत्व लाभले व त्याच राजाच्या नेतृत्त्वाखाली अखंड स्वराज्य स्थापन झाले. त्या आईच्या मायेने

                    "छत्रपती शिवाजी महाराज की" या वाक्यावर "जय !" बोलल्याशिवाय कोणी रहावणार नाही. कारण हे एक असे स्फूर्तीजनक वाक्य आहे जे महाराष्ट्रातील नव्हे तर देशापलीकडे असणार्‍या तमाम शिवभक्तांसाठी एक कानमंत्र आहे. ६ जून १६७४ रोजी अखंड महाराष्ट्राचे आराध्यदैवत छत्रपती शिवाजी महाराज यांचा राज्याभिषेक सोहळा हा अगदी अश्याच उत्साहाने पार पाडला गेला. त्यावेळी फक्त स्वराज्यातील प्रजा नव्हे तर दूर पलीकडील राज्यप्रतिनिधी , सरदार , विदेशी व्यापारी तसेच कित्येक जनसमुदाय हा सोहळा बघण्यास उत्सुक होतं. खरतरं सोहळा हे निमित्तचं ,महाराजांच्या सावलीचे देखील दर्शन मिळाल्यास स्वतःला भाग्यवंत समजणारी ही रयत. आजही या सोहळ्याला एखाद्या उत्सवाप्रमाणे असंख्य जनसमुदाय त्याच जल्लोशात साजरा करतात.                      हिंदवी स्वराज्याचे संस्थापक छत्रपती शिवाजी महाराजांनी स्वराज्य स्थापनेच्या प्रतिज्ञेपासून ते त्यांच्या अंतिम कारकीर्दीपर्यंत असंख्य मनामनांत एका सामर्थ्यशाली  राजासोबत एक आदर्श व्यक्तिमत्व उभे केले. महाराजांचा राज्याभिषेक सोहळा हा प्राचीन परंपरेनुसार पार पडला. तसेच त्यातील

                      भारतीय ईतिहासातील अजरामर कामगिरीबद्दल आणि शौर्याबद्दल सदैव लोकांच्या मनी ज्वलंत  असणार्‍या व अश्या कर्तुत्त्वाने जगभरात नावलौकिक असणार्‍या तमाम वीरांना माझे शतशः नमन.                      भारतमातेचे खरेच कौतुक करावे जिने आजपर्यंत तमाम वीरपुत्रांना जन्म दिला आणि समाजासमोर एक आदर्श उभा केला. त्यांची किर्ती कधीच विसरण्यायोग्य नाही तसेच त्यांच्या पराक्रमाच्या गाथा ह्या जितक्या मांडू तितक्या कमीच. हौतात्म्य पत्करून मातृभूमीला परकीय बंधनातून मुक्त करणार्‍या अमाप क्रांतीकारकांपैकी एक थोर आणि जाज्वल्य व्यक्तिमत्त्व म्हणजे " स्वातंत्र्यवीर विनायक दामोदर सावरकर".                         सावरकरांबद्दल लिहिण्यास शब्द कमी पडतील असे त्यांचे व्यक्तिमत्त्व आणि पराक्रम . अश्या  ह्या हौतात्म्यांच्या चरणी माझ्याकडून काही प्रयत्न.      ईतिहासाच्या पानावरती ठळक अक्षर उमटले धन्य झाली भगूर भूमी सावरकर जिथे जन्मले बालपणीच्या काठावरती मुकली ती मातृ माया वहिनीच्या त्या आश्रयातून भेटली सौम्य छाया                         अष्टभुजेच्या चरणावरती शपथ घेतली क्रांतीची